кормнік

кормнік, -а м., разм.

Откормленный кабан.

Дастаўся Мальвіне ад дзядзькі - вечнага халасцяка добра дагледжаны дом з садам і гародам амаль у цэнтры мястэчка, хлеў з адрынаю і склепам, выпеставаная малочная карова, кожны год Мальвіна трымала доўгіх, як луты, кормнікаў, вяліся куры і гусі. Грахоўскі. (Іван) зазірнуў у іх, хоць ведаў, што ў адным хлеўчуку - кормнік, у другім - двое падсвінкаў. Марціновіч. Паставіўшы на прыпек два чыгуны з бульбай кормніку, Салвэсіха наліла іх вадой, пасля, узяўшы аберуч вілкі, пасунула чыгуны ў печ, бліжэй да агню. Рыбак.